xmas sux!

new year sux!

my birthdays suck! მოჩვენებითი ყურადღება fuckin sux!

living alone sux! being sick with nobody to make you a cup of tea SUX!

thinking of a better future sux, god damnit! Georgian citizenship sux!

it sux to be me rite now, it's just not cool at all.

ჩემი თავშესაფარი სხეულზე გადმომაქვს.












Enso - wiki

Dharma Wheel - wiki

დღეს დილით, სამსახურში ამოსასვლელ შუქნიშანთან მანქანამ დამარტყა.
მწვანეზე გადავდივარ, როგორც წესი და როგორც წესი ტიპი წითელზე არ აჩერებს და არც იმაზე დავარდნილ ადამიანს რომ ხედავს. ...ან ვერც ხედავს.

კარგად ვარ.
ხელი მტკივა ოღონდაც.
პროსტა ამდენ სიძულვილს რომ მიგროვებს ყველა ქართველი ადამიანი ვისაც შევხვედრივარ, ა იმ სიძულვილს რა ვუყო არ ვიცი.

...და ამ დროს ვხვდები რას გრძნობდა ჰიტლერი ებრაელების მიმართ.

paradox of the month: Achilles and the Tortoise

Yes I got stoned!
Yes they gave me crap!
No I don't care!

I'm chasing my thoughts that are playing hide and seek in my head right now. My hands are gaping through the steamy dream scenes. I'm having a green blue aura around me as a shield from the pain you're trying to give me. Scan your heart some time, baby, do it for us some time.





Dream of the day: Siddhartha

Life = chain of relationships.
My life = cyclical movement of arrows- always moving ahead without any destination in front or any goals behind.
I'm loving it.
Mateusz and Andrzej are coming in October. Kurwa, I'm excited! I think they are the happiest friends I've ever had.
Gdańsk = best thing that happened to me in summer of 2009 (life wise. Life- see my definition above).



Word of the day: Testosterone

Affair in a detention room.

მხოლოდ ადამიანებს უჩნდებათ კითხვა "რატომ" და გამოსავალს "რატომ"ში ეძებენ.
არადა ყველაზე მეტად "რატომ" არ გვჭირდება.

შემოქმედებითი წერის დროს "მე ვარ"ს იყენებენ ადამიანები/ქალები, ვინც სექსუალურად ფრუსტრირებულია. ამ შემთხვევაში სექსი არ ნიშნავს მხოლოდ "შეყავი-დაიცალე"ს, ამ შემთხვევაში მხოლოდ თვალებით და თითებით ფლირტიც სექსია.

ჭკუას მხოლოდ ბუდისტები ვერ სწავლობენ. ჭკუას ვერ სწავლობენ ანუ 'ამას აღარ გავაკეთებ მეორედ" არ არსებობს.

და კიდევ იმას ვხვდები, რომ ახალი ადამიანების გამო გაჩენილი გრძნობების გამო მოვდივარ აქ ხოლმე. და ამ ადამიანების მიხედვით შემიძლია ვთქვა ცხოვრების რა ეტაპზე ვარ ხოლმე.

ეს კონკრეტული ჩემი ავიტამინოზის ბრალი/შედეგია.

თვის სიტყვა/დასკვნა : ბუდისტი.

Forgive me dear journal for I've sinned. My last confession was 2 months and a half ago.

მე ისევ მარტო ვარ, მიუხედავად იმისა რომ ძალიან ბევრი ხალხია ჩემს ირგვლივ.

ბევრი დასაწერად მაგარი იდეები მქონდა, მაგრამ მნიშვნელობას ვერ ვხედავ რატომ უნდა დავწერო. ან კიდევ _რომ დავალაგო მერე რა?! რომ ავირჩიო მერე რა? ერთი გზით ვერ დავდივარ, ბევრ გზებს ვირჩევ ერთდროულად. ვიფიტები. არადა, ჩემს უკან ვიხედები და ვხედავ რომ გზების არჩევანიც კი არ მქონია.

არა მგონია დეპრესია ოდესმე ანებებდეს ადამიანს თავს, რაც უნდა მოდაში იყოს ბედნიერება.

აღარ მინდა თვალთმაქცობის ქვეყნებში ცხოვრება, ჩემში მოსულ სტუმრების სულებს მოჩვენებითი ბედნიერების აყროლებული სუნი ასდით. სხეულის კარს ვიკეტავ უკვე და მინდა მხოლოდ ჩემი თავის ვიყო. მოვახერხებ.

If only my body could catch up with my mind.

ე.ი თებერვალში გადამიცდა. არა უშავს, მარტში მომივიდა.
ელვა იდეები მომდიოდა ხოლმე, მაგრამ დასაწერად დაჯდომაზე ფიქრიც კი მტკენდა რაღაცას გულ მკერდის არეში.
უკვე მესამე კვირაა კახეთში ხარ მივლინებით. "ბავშვთა კეთილდღეობის პროგრამა"ს ვეწირები. თავიდან ძალიან მომწონდა ეს პროგრამა, ბავშვობაში წაკითხულ "გრძელფეხება მამიკოს" ჰგავს პროცედურებით (Daddy Long Legs). სოფლიდან ბავშვები წერილებს სწერენ ვიღაც ძიებს და ამ მიმოწერის შედეგად დაფინანსებას იღებენ და სოფელიც შენდება. აბა გამოიცანი საქართველოს რეგიონებში რა პრობლემებია ამ პროგრამის დასაწყებად? _ დიახ! ადგილობრივი სამღვდელოება ნებას არ რთავს კიარადა, კურთხევას არ აძლევს მშობლებს ბავშვები ჩართონ პროგრამაში! ადამიანურად ვნადგურდები ამდენ გადალესილ ტვინთან ყოველდღე ურთიერთობით.
მთელი დღეები გაღიზიანებული ვარ. არასოდეს ვიცხოვრებ პატარა "ქალაქში".