რაღაც პერიოდები მაქვს ხოლმე აღმოსავლური შეტევების. ამის წინაც, მორიგ მივლინებაში მივდიოდი, ამჯერად 2 დღიანში; ჩანთაში საფულე, პასპორტი, iPod-ი, ტელეფონი და ჟაკეტი მედო და საშინლად მიხაროდა იმაზე ფიქრი, რომ შემეძლო აი ამ წამში სულ სხვა მიმართულებით წავსულიყავი და თავი ამომეყო ნეპალში. თავისუფლების ამ ლეველზე განცდა არი ჩემთვის მიზეზი, რატომაც ვიღვიძებ დილით.
საქართველოს საელჩოს მივწერე დელიში; ჩამოდიო, იქნებაო პოზიციაო შენთვისო. ღმერთებოოო! რამდენგან მაქვს წასასვლელი!!! და რამდენი ჯანმრთელობისთვის სასარგებლო რაღაც შემიძლია გავაკეთო.
* დავრჩე თბილისში და შვილივით რომ მიყვარს იმ ორგანიზაციის წარმატებისთვის გავაგრძელო მუხლჩაუხრელად და 6 საათის ძილით მუშაობა.
* წავიდე დელიში და ვიმუშავო საქართველოს საელჩოში ინდოეთში. ვიყო ინტერნი, მაგრამ ვიცხოვრო/ვიბოდიალო/ვასხა ინდოეთში.
* წავიდე ნეპალში, ვაბშე უყველაფროდ, უმიზნოდ, იმ ზეცაში დაწერილი წიგნის ანაბარად. ვიბოდიალო რამდენიმე ხანი და შეიძლება ინგლისური ვასწავლო ნეპლელ ბაღნებს. თუ გამოვიდა ხო კაი, თუ არადა ხო ცუდი.
* პალესტინაში ჩავაკითხო ჩემ თანამშრომელს, just for fun და მერე იერუსალიმშიც ვინახულო ჩემი ძველი უმფროსი – დევიდიკო. აქაც გავასხავ.
just for fun–ზე გამახსენდა ევროპა და აშშ.
* სტამბული ერთ სიმპათიურ, ერუდირებულ, ძალიან მაგარ ახალგაზრდასთან.
* პარიზი შობას ერიკასთან (სავარაუდოდ ჯეFიც წამოვა).
* ვარშავა შობამდე ან შობის შემდეგ მაია, მათეუშ და ანდრჟეისთან.
* ლას ვეგასი.
* თბილისი ჩემ ყველაზე ახლო მეგობრებთან, ჩაფსმამდე რო მაცინებენ ხოლმე, ახალ წელს ჩემს ახალ სახლში.
adjective of the month: indecisive.
