ითხოვდეთ და მოგეცემოდეთ
ჰოდა მომიხარე ხერხემალი, მზერა მიწისკენ დამახრევინე და დამეხმარე ხელი გამოვიწოდო.
ეს სიამაყე სისხლს მდენს
ვერ მტეხენ.
...ვიტანჯები.

Erase and Rewind

ბავშვის ნახატს გავს ცა და გორაკის ფონზე კორპუსი ჩემი ბალkონიდან ახლა
გამუქებული ტონით ვხედავ თეთრ ღრუბლებსაც
მე ვხვდები რომ უკეთესი აწმყო შემეძლო მქონოდა. თავი არ ამომიწურავს, უბრალოდ დავკარგე. რა მინდა ახლა? არა, ეს უსამართლობაც ყოველ ნაბიჯზე აზარტია, იცი? დღეს პირველად ასე დამშვიდებული შევხვდი მორიგ უსამართლობას. თამაშში ჩავები, რომლის წესებიც არ მომწონს მაგრამ ვყვები. რა მაგარია არა როცა ყველაფერი სულ ერთია, ნებისმიერ რამეში მერე კარგი შეგიძლია იყო. გვერდზე ვდებ ჩემს ამბიციებს და ღიმილით თავზე დავყურებ საცოდავ პაიკებს.
...არა რა, ჩემი სიამაყე ბევრ რამეში მიშლის ხელს. მაგრამ ესეც აზარტია. მომწონს რომ ცოცხალი ვარ.
და ისევ, ...ვერ ვარ აქ კარგად. ვერ ვიღებ სერიოზულად ქართულ საზოგადოებას და ფეხზე მკიდია როცა აქედან გამომდინარე უპასუხისმგებლოს მიწოდებენ. ხოლმე ვფიქრობ, ამ რეალობას რომ მორგებული ვიყო როგორი ვიქნებოდი...
ის ცინიკური რგოლიც ისევ დატრიალდა. ადამიანები მოვიდნენ ხორციელი მოთხოვნებით და მე საპნის ბუშტივით შევასკდი გახსნილ მკლავებში. რამდენიმე გზა მომიტანეს ჩემს ბილიკთან_აირჩიე და გამოჰყევი, შენი შიზოფრენიული მიზნები ჩაახშე აბაო! ვინ მიგზავნის ამ ყველაფერს ხოლმე ერთი რა?! არ იციან რომ ჩემი ოცნებები ვერ რჩებიან ბოლომდე ოცნებებად და ბედნიერ, ჭაღარა, ცრემლიან დღეებში გადადიან?! ჩემს გზაზე მივყავარ შიზოფრენიას და ჩემი ბედნიერებაც მან იცის. ტყუილად არ ამომარჩია ალბათ მაინც და მაინც მე, იცის რომ არ ვუღალატებ და რომ ვერცხლზე არ ვიყიდები. ვგრძნობ რომ სუნთქვაშეკრულ ადამიანს ვგევარ, რომელიც ეს ეს არის წყლის ზედაპირზე ამოჰყოფს ნესტოებს და ფილტვებს dაიბერავს ჟანგბადით.
ხორცმეტები მოვაშორე ბოლო თვეებს და ახლა უბრალოდ ის ხორცმეტები მეცოდებიან.

თვეებით ახლოს ვარ ჩემს სახლთან. მოდით აბა?! :ბლოკბლოკ:

მიხარია
ხალხები რომ მყავს და რომ თავისუფლებას არ მართმევენ და რომ ვღლაბუცობთ ხოლმე და ვანცობთ
და კიდევ
როცა მგონია ჩემს სიღრმეში სხივები არ ჩამოდის, სწორედ აქ ვჭრი თვალს მარტოსულ მეთევზეებს თურმე.
ჰეჰე